Van spitzen naar middenspanning
Monika van der Helm-Hakken had als klein meisje één droom: prima ballerina worden. Die droom was zo groot dat ze op haar negende elke week helemaal alleen van Limburg naar het conservatorium in Den Haag ging met de trein. Door de week verbleef ze in een pleeggezin. Nu, 40 jaar later, is Monika vestigingsleider van Kuijpers in Echt. Hoe dat zo gekomen is en hoe ze het vindt om als vrouw in de techniek te werken vertelt ze graag.
Monika: “ik had er alles voor over om prima ballerina te worden. Maar al gauw viel mijn droom in duigen. Ik groeide te hard en stak met kop en schouders boven iedereen uit. Ik moest weg. Ik was tien, ik kwam terug in Limburg en mijn wereld was ingestort. Van mij hoefde het niet meer. Mijn Cito’s gaven aan dat ik veel in mijn mars had, maar mijn ouders zeiden: ‘begin maar veilig op de mavo.’ School ging prima, maar met mijzelf ging het minder. Want wat wilde ik later worden? Mijn droom was al kapot.
De vonk
Exacte vakken lagen me goed, wis- en natuurkunde vond ik fantastisch. Ik vertelde thuis dat we over elektriciteit hadden geleerd. En daar gebeurde het, de vonkjes sprongen over. Mijn vader zei: ‘als je dit zo leuk vindt, waarom word je dan geen elektricien?’ Mijn moeder schrok daar erg van, ik was een meisje!
Ik ben met mijn vader naar de open dag van de MTS gegaan. Mijn vader stond echt pal achter me. Het belangrijkste dat hij zei; al gaat de wereld op zijn kop staan, jij gaat doen wat je leuk vindt. Vanaf die dag wist ik het zeker, ik ging van spitzen naar middenspanning.
Toch geen monteur
Op de opleiding leerde ik al snel mijn huidige man kennen. Ik wist zeker dat ik monteur zou worden. Tijdens de opleiding heb ik een huis opgeknapt, samen met mijn man en zijn broer. Daar merkte ik al snel dat het niet ging. Ik vond het beroep geweldig, maar ik ben er fysiek niet voor gemaakt. Gelukkig bestond er toen de mogelijkheid commercieel af te studeren, technisch én commercieel inzicht. Die combinatie is erg ingewikkeld en zorgt bij veel mensen voor kortsluiting. Bij mij paste het juist erg goed.
Geen vrouw in de buitendienst
Ik ging werken bij een bedrijf waar ik flink ben doorgegroeid. Ik was verantwoordelijk voor alle grote offertes en berekeningen. Toen kregen ze een probleem in de buitendienst, of ik dat wilde doen? Nou, graag! Tot mijn toenmalige leidinggevende zei dat grote installateurs geen vrouw aan tafel wilden. Ik was echt in shock, ik had álle kennis. Een knul die op de consumentenelektronica werkte kreeg toen de baan. Hij wist echt niks! Er werd me voor mijn gevoel veel onrecht aangedaan.
De jaren daarna raakte ik verder van de elektrotechniek verwijderd. Tussendoor heb ik nog hbo-bedrijfskunde gedaan, met kleine kinderen thuis. Dat was pittig. Toen mijn manager wegging en mijn nieuwe manager me werk gaf waar ik niet achter stond heb ik na 18 jaar mijn ontslag ingediend. Het was 2018 en ik dacht: ik wil terug de installatietechniek in. De wereld zal voor vrouwen toch wel veranderd zijn? En anders vecht ik ervoor!
Techniek voor een mooiere wereld
Via Flexpool kwam ik in contact met Kuijpers. De bedrijfsfilosofie sprak me gelijk aan. De mens centraal en daarna pas de techniek, zo mooi! Ook de ambitie om - met technische oplossingen - een betere wereld door te geven aan de volgende generatie, past helemaal bij me.
Ik startte als commercieel manager. Toen onze vestigingsleider ziek werd heb ik hem vervangen en toen bleek dat hij niet meer terug kon komen heb ik deze functie definitief gekregen. Ik ben nu vestigingsleider van het warme bad waar ik destijds zelf in terecht kwam. Ik denk dat ik op een andere manier leiding geef dan mijn mannelijke collega’s. Mijn voelsprieten zijn anders.
Nog weinig vrouwen
Ik kwam erachter dat er nog steeds weinig vrouwen in de techniek zitten. Ook lopen ze vaak tegen dezelfde muren op als ik destijds. Ik heb daarom besloten om binnen het bedrijf (we hebben ruim 1300 mensen) een netwerk op te zetten voor technische vrouwen. We hebben nu drie bijeenkomsten gehad en elke keer wordt het groter. Zo nodigden we bijvoorbeeld een psychologe uit die zich specialiseerde op het vrouwen- en mannenbrein. Ook doen we elk jaar mee met GirlsDay. Dat wordt georganiseerd door VHTO, het expertisecentrum genderdiversiteit in Beta, Techniek en IT. Meisjes maken bij ons kennis met techniek. Zaadjes planten. Met lampen, proefjes, meiden onder elkaar.
Ik geef voor VHTO ook gastlessen op middelbare scholen en onlangs nam ik een filmpje op voor SharePower, een organisatie die vrouwen in de techniek in Limburg promoot. Ik probeer een boegbeeld te zijn van dames in de techniek en hoop iemand zó te enthousiasmeren dat ze denken: dat wil ik ook!”
